Geestelijk Misbruik in de Koorddanser

MagieBlogger werd door een lezeres er op attent gemaakt dat er in de koorddanser van zaterdag 6 februari 2010 een artikel stond over geestelijk misbruik. Dank voor deze tip. Dit koorddanserartikel is van de hand van een Elodie Hunting. Zij is een bekende Astrologe. Ze is o.a. schrijfster van een astrologische rubriek van het Algemeen Dagblad. Behalve dat zij Astrologe is presenteert zij zich, op het internet, ook als een Priester Magiër en priesterasroloog en geeft lezingen en workshops in Priester-astrologie. Deze titel Priester-magier ontleent zij zich waarschijnlijk aan haar (ex) lidmaatschap van de magische orde genaamd; The Temple of Starlight. Priester magier is de titel van de eerste graad, binnen de Temple of Starlight, genaamd Order of the Exalted Land. (TOS).

Wie dus denk dat het artikel in de koordanser, van de hand van Elodie Hunting, over geestelijke misbruik bij groeperingen, zomaar uit de lucht is komen vallen heeft het mis. We hebben hier namelijk met een ervaringsdeskundige van doen. Sterker nog u leest in deze Koorddanser het artikel van een ex lid van The Temple of Starlight. Elodie Hunting was lid en tevens medeoprichter van de Tempel of Stalight

Mevrouw Elodie Elisabeth Everdina HUNTING staat vermeld, bij de Kamer van Koophandel, als mede bestuurslid in de oprichtingstatuten van de Temple of Starlight. Elodie Hunting is aldus intiatiatiefnemer er medeoprichter van de Stichting temple of Starlight te Rotterdam. Deze Statuten zijn gedateerd; vijftiende juni twee duizend en vier. Iedereen die dit zelf wil inzien, kan dit opvragen bij de Kamer van Koophandel. Daar is helemaal niets geheimzinnig aan.

Hunting is in totaal ruim 8 jaar lid geweest van the Temple of Starlight en ze bezat de tweede graad in deze orde en daarhalve was ze lid van de innercircle-club van de TOS. Pas heel recent is zij lid-af van de Tempel of Starlight.

U vraagt zich af hoe weet MagieBlogger van dit lidmaatschapgedoe af. Dat is slechts een simpele feit. Elodie Hunting heeft dit zelf, in enigszins verdedigend bewoording, onder een blog op MagieBlogger geschreven. Zij vermoede dat deze blog over Starlight ging en wilde dit bevestig zien.
Daarna was het voor MagieBlogger vrij simpel om verdere gegevens boven tafel te krijgen.

Dit maakt Elodie Hunting artikel over geestelijk misbruik opeens een stuk interessanter. Gezien bovenstaande feiten is het heel wel goed mogelijk dat Hunting zich zowel dader als slachtoffer voelt van deze magische orde. We lezen haar artikel nu opeens met heel andere ogen. Wat Hunting schrijft is hierdoor opeens zeer herkenbaar, als we dit vergelijking met wat elders al is geschreven over de gang van zaken binnen magische orders. In Hunting haar geval, met name binnen de tempel of starlight.

Jammer dat Elodie Hunting in haar artikel, in Koorddanser, nergens uit laat blijken of ze vanuit eigen ervaring spreekt, of dat het hier om een gedissocieerde beschrijving gaat, of dat het is wat ze heeft waargenomen binnen de TOS. De reden van het schrijven van haar artikel over geestelijkmisbruik, wordt dan ook niet door haar omschreven.

Ze geeft wel een bron vermelding. Hunting heeft als basis voor haar artikel een drietal boeken gebruikt. Boeken die de lezer die geïnteresseerd is de werkwijze van sekteleiders weinig nieuws vertellen. Hunting haar artikel had zoveel rijker kunnen zijn, als zij had geschreven over haar eigen persoonlijke ervaringen binnen de Tempel of starlight. Wellicht een idee voor haar voor een volgende artikel.

De lezer kan zich afvragen: Is Elodie Hunting zelf nog niet los van haar eigen verleden binnen de TOS? Is dat de reden dat er voor deze afstandelijke vorm van schrijven in haar artikel is gekozen? Is Hunting net zoals het voorbeeld waarover zij in het artikel schrijft, zelf ook bang voor een boze sekte leider?

Is het Ina Custers die haar nog steeds probeert te beïnvloeden of terug wenst te halen binnen de orde waarvan ze lid was? Is Hunting zelf wellicht dierbare vrienden kwijt geraakt? Is ze haar vertrouwen in de mens en in god verloren? Is de schaamte bij Hunting net zo goot, als bij andere exleden van de groeperingen waarover ze dit schrijf? Zijn het al deze redenen waarom Hunting haar persoonlijke ervaring, in haar artikel, buiten beschouwing laat.

Reageert bij Hunting hier de angst ook nog steeds? Zit zij in het proces waar de Kritische magier, in een blog op MagieBlogger, uitleg over gaf? Als dat het geval zou zijn, dat de angst Huntng zich in haar greep houdt, dan zou juist ZIJ beter moeten weten. Ze beschrijft de mechanismen immers zelf in haar artikel! Of herkent ze de valkuilen niet eens meer bij zich zelf? Wij zouden het graag allemaal weten.

Wat zou er mooier zijn als dat Eldie Hunting als ervaringsdeskundige het voortouw zou nemen, om haar ervaringen, integenstelling tot andere exleden van geestelijk misbruik, wel naar buiten te brengen. Juist zij zou het anders kunnen doen dan al die mensen, die nog steeds in de ban zijn van de groepring waar ze lid van zijn geweest.

Ook zou Hunting in staat moeten zijn om te vertelllen hoe het is om zelf een orde te starten. Ze behoort immers tot de oprichters van de Temple of Starlight. Zij weet om die reden ook heel goed wat leden doormaken onder het juk van een magische orde. Hier in zou voor Hunting een tweevoudige verscholen uitdaging en schone taak kunnen liggen, door te beschrijven hoe ze deze twee kanten heeft ervaren. Maar helaas vinden we in Hunting’s artikel ook al niets terug over haar persoonlijke ervaringen met het bestuurs-leiderschap van een orde.

Het artikel van Elodie Hunting opent met de zin; “Wie gelooft komt al snel in een groepssysteem of instituut terecht”. Deze stelling klopt, maar wat hier ontbreekt is dat het natuurlijk niet alleen de gelovige mens is die bij een groepssysteem kan terecht komen. Ook de zoekende mens, of de mens die antwoorden wil op persoonlijke vragen of problemen kan in een groepering terecht komen.

MagieBlogger kent reeds een lange geschiedenis van onderzoek naar ordes en groepringen en hieruit blijk dat niet alleen een gelovig mens in een groepssysteem of instituut kan geraken, maar dat meer dan helft van de betreffend personen welke lid worden van een orde of groepring, dit besluiten door dat er iets wordt geboden wat binnen het persoonlijke interessegebeid ligt. Dit kan van alles zijn. Interesses in persoonlijke ontwikkeling, spiritualiteit, oude mysteriën, magie, inwijdingen, noem maar op.

Vaak wordt er een belofte die gedaan door de groepring of orde, dat lidmaatschap een verbetering van het persoonlijk leven inhoudt. Men komt binnen op iets waardoor men getriggert wordt om deel te nemen of kennis te maken met de groepering, dus door iets wat nauw zeer aansluit bij de persoonlijk belangstelling.

Hunting vraagt zich vervolgens af; “Hoe zit het met de vrijheid van denken”.
MagieBlogger kwam tot de volgende conclusie; Het blijkt bijna uit alle studies dat mensen vrijwillige lid worden van een orde of sekte of groeperingen, men maakt daarin zelf de eerste vrijwillige keuze od stap tot toetreding en men is zelf verantwoordelijk voor deze eerste stap. Uitzonderingen daarop zijn mensen die bv gedwongen worden door een partner, kennis of familielid. Als men binnen een degelijke groepsgemeenschap wordt geboren is er natuurlijk weinig keuzevrijheid.

Wij zouden graag lezen wat Hunting destijds zo aantrok in de Temple of Starlight en waarom zij deze orde mede opgericht heeft. Is de TOS wellicht onderhevig (geweest) aan een ontwikkeling die volledig uit de hand is gelopen? Of was het van af het begin al duidelijk inkaderbaar in sektarische tendensen? Helaas niets over dit alles in het artikel.

Vervolgen komt Hunting met een vrij extreem voorbeeld over John Frum. Dit is een beweging die gegroepeerd heeft rond een een Amerikaanse soldaat die ten tijde van de Tweede Wereldoorlog, op het eiland Tanna . John Frum zou op wonderbaarlijke wijze tegen de Japanners zou hebben gevochten. De en de eilandbewoners hebben hem uitgeroepen tot hun Messias. Of dit resulteerde in sekteachtige toestanden, wordt niet duidelijk in haar artikel.

Hunting stelt dat filosofen de volgende verklaringen aan geloven geven;
1.We willen dingen verklaren.
2.We hebben troost nodig.
3.Het bestaan van het geloof versterkt het groepsleven.

Dit komt ook aardig overeen met de beweegredenen die ook door MagieBlogger zijn gevonden, over waarom mensen lid worden van (magische) Ordes

Hunting vervolgt met een citaat van Butler waarin hij ons waarschuwt; "tegen
iemand die opschept over zijn positie binnen een spirituele gemeenschap, en schreeuwt: ‘Kijk eens hoe groot ik ben?',en tegen iemand die je zegt in een gemeenschap te zitten waar je de échte lessen leert".

Vervolgens stelt Hunting dat het verbazingwekkend is hoe gemakkelijk veel mensen vallen voor glamour en hielenlikkerei en over de bekende technieken. Hunrting gaat in op de belofte die gedaan wordt aan van de regenboog. Ze schrijft verder; "Op deze manier worden zeer intelligente mensen genept met de meest simpele psychologische trucs".
Herkent Huntng zichzelf hier in, vraagt MagieBlogger zich af? Is zij zelf genept en gevallen voor de Glamour en rituelen van Ina Custers, en voor de beloftes welke door de Temple of starlight worden gedaan aan de leden door het volgen van de opleiding tot magiër? De door Hunting genoemde psycholische spelletjes zouden zeer zeker kunnen slaan op Ina Custers. Custers beweert immers dat zij een gediplomeerd NLP master is, NLPers zijn immers gek op psychologische trucs.

Hunting gaat vervolgens in op de geheimhouding en verdoving binnen spirituele gemeenschap en hier neemt ze Jehovagetuigen en de Jonestown sekte als voorbeeld. vervolgens stelt ze dat dit ook gebeurt op kleinere schaal. en nieuwe groepen als paddenstoelen uit de grond schieten. Ze geeft echter geen voorbeelden van groepen en of ze hier Nederland mee bedoeld of dat dit een wereldwijd fenomeen is niet duidelijk. Het zou op de Temple of Starlight kunnen duiden. De TOS is daadwerkelijk een nieuwe groepring, die als een soort paddenstoel uit de grond is geschoten en een snelle groei doormaakt. Hunting had in haar artikel aandacht kunnen besteden aan de situatie in Nederland met betrekking tot het geestelijk en seksuele misbruik binnen de katholieke kerk. Dit is werkelijk een gemiste kans

Hunting gaat verder met: “Zodra er sprake is van een spirituele leer, gegeven door een charismatische, narcistische leider, zijn de volgelingen als makke schapen die tegen fikse betaling de kennis tot zich mogen nemen. En dan meteen maar even hun hele leven omgooien en zo plooien dat het de leider bevalt. Hun autonomie en verantwoordelijkheid schenken zij kritiekloos en bijna willoos aan de leider, want de volgelingen zijn immers onderontwikkelde zielen die nog zoveel te leren hebben. Eenmaal lid van de gemeenschap, blijkt dat hun ontwikkelde, oude ziel nog heel veel moet leren. De positie van de leider of voorganger van zo´n groep is bepalend”. Ook hier weer de vraag, is dit autobiografisch? MagieBlogger hoeft u niet meer te vertellen waar dit door Hunting geschetste plaatje naadloosin past.

Hunting gaat verder: ”Als dit een alleenheerser is, verschaft dit de leider dictatoriale macht. Want als je niet gehoorzaamd of kritische vragen stelt, word je gestraft en word je afgesloten van het goddelijke. Juist dat goddelijke was de reden om je aan te sluiten ." (Met alleenheerser doelt Hunting mogelijkerwijze indirect op de Magsiter templi van de Tempel of starlight Ina Custers, De TOS word alleen Custers alleen geleid. Naar verluidt duldt Custers weinig tot geen insprak. Hier rijst bij ons de vraag op, waarom schrijft Hunting over gestraft en afgestoten worden? Duidt dit er op Elodie Hunting onvrijwillig de Temple of Starlight heeft verlaten. Is er een onenigheid ontstaan tussen haar en de Temple of starlight? Je zou het bijna denken dat het artikel in de Koorddanser van Hunting volledig autobiografisch is.

Ze vervolgt: "De macht van een leider kan doordringen in je privéleven en je gebieden bepaalde dingen zo en zo te doen. Anders dan dat je het zelf bedacht had.
Ook dit gaat gepaard met psychologische trucjes (´Je zult er van groeien. Met andere woorden, zoals je nu bent voldoet niet, je móet veranderen in wat ik, de vertegenwoordiger van god, voor je bedacht heb’).
De leider legt teveel nadruk op uiterlijk vertoon, wil aanbeden worden en tolereert geen kritiek, tenzij opbouwend. Een ware leider leert echter door een voorbeeld te zijn. Eigenlijk net zoals een ouder zijn of haar kinderen leert welk mens zij moeten worden ".

Na het lezen van deze twee laatste alinea’s van Elodie Hunting’s artikel over geestelijk misbruik in Koorddanser gaan wij ons toch ernstig afvragen: Is Elodie Hunting tevens een van de zeer trouwe lezer van MagieBlogger? Of heeft MagieBlogger wel heel getrouw weergegeven wat er plaatsvindt binnen een magische ordes zoals The Temple of Sarlight? Wij komen tot deze conclusie, aangezien er in het artikel van Elodie Hunting, in net iets andere bewoording dan van Sterzieker, bijna letterlijk hetzelfde wordt geschreven als reeds elders al op MagieBlogger te lezen viel.

BRAVO Elodie!!!! Je heb door hoe deze dingen werken, maar wij vragen ons af; waarom heb je het artikel dan geschreven in deze vorm? Waarom alsof het een ver van je bed show is?

Ook als Hunting geen slachtoffer meer is van geestelijk misbruik, zou het artikel zoveel sterker zijn geweest, als het beestje door haar gewoon bij zijn naam genoemd zou zijn en als er iets persoonlijks in had gestaan.

Hunting had er zelfs nog voor kunnen kiezen om, wel haar persoonlijke ervaringen te beschrijven, en niet de naam van de Temple of Starlight te noemen, de orde waar ze lid en mede oprichter van was, en waar ze ruim acht jaar lid van is geweest.

Vervolgen stelt Hunting dat Mensen die zich aansluiten bij een spirituele gemeenschap dit doen dat in goed vertrouwen. Er ze geeft een voorbeeld uit het programma van Dr Phil. Zijn schatting is dat het om ruim 15.000 mensen gaat, die bij groeperingen zijn aangesloten Dr Phil stelt; dat leden zijn geprogrammeerd en niet kritisch naar de gang van zaken kijken binnen zo’n groep. In onze opinie ligt het wel iets genuanceerder dan hoe Phil het hier stelt.

Hunting gaat hierna in op het feit dat er meestal een groot wantrouwen heerst binnen dergelijke groeperingen. Ze stelt “omdat er vele geheimen moeten worden bewaard. Ook geheimen over elkaar, die in het roddelcircuit onder het mom van vertrouwelijke, belangrijke informatie wordt doorverteld. Er is dan volgens haar sprake van een zogenaamde ‘zwijgcultuur’, waarbij er een druk wordt gelegd op de (kritische) leden".
Hunting geeft verder echter geen voorbeelden om wat voor soort geheimen of roddels dit zou kunnen gaan. Algemeen bekend is dat bij de magische orde als de Temple of Starlight, waar Hunting lid van was, het barst van de geheimen en geheime rituelen. De greoepn weten van elkaar vaak niet wat ze doen. Ook kent het een systeem waarbij ouderejaars leden als buddy worden aangesteld voor nieuwe leden, en de schriftelijke lessen nakijken van jongere leerlingen, daar wordt uiteraard verslag van uitgebracht naar de Magister van deze orde.

Vervolgens stelt Hunting dat we bij geestelijk misbruik niet alleen moeten denken aan of streng religieuze gemeenschappen maar bv aan wat er plaats vindt op de Veluwe in de zogenaamde Bibelbelt. Ze geeft hier van een extreem voorbeeld.

Hunting stelt verder dat ex leden bang zijn; “Bang om te zeggen waarom ze weg zijn gegaan. Die angst is lekker vet gemest door de groep". Wij vragen of af hoe zit het met haar eigen angst? Draagt Hunting zelf ook nog de nodige TOS pondjes mee?

Daarna geeft ze aan de hand van het boek Geestelijk Misbruik de criteria weer die daarin naar voren gebracht. Hunting stelt daarna zelf; "Mensen zich schamen voor wat hen is overkomen. De eerste is het durven erkennen dat er geestelijk misbruik heeft plaatsgevonden, omdat de hersenspoelingen niet zomaar uit het systeem zijn verdwenen. Leden zijn niet direct vrij als ze uit de gemeenschap treden. Het werkelijk bevrijden is een lang en vaak pijnlijk proces".

In de laatste alinea, van haar artikel, gaat Hunting in op het wat er gebuerd als je uit een groepering stapt; "Na het verlaten van een spirituele gemeenschap sta je alleen. Mensen waar je ooit innig mee samen was, keren zich tegen je en willen niets meer met je te maken hebben” Spreekt Hunting hier werderom uit persoonlijke ervaring?

Huntng concludeert: "dat je zomaar aansluiten bij welke spirituele groep dan ook is niet verstandig is". Ze adviseert ”Ga eerst eens een paar keer kijken en praat met de leden. Wie zijn de leden in het dagelijks leven? Stel kritische vragen en vaar vooral op je gevoel of intuïtie. Is er sprake van liefde? Voel je een warm bad of prikt er een bestraffende vinger in je lurven?" Dit vindt MagieBlogger nogal een domme stelling, gezien het feit dat dit nu juist de werkwijze en grootste valkuil is waardoor mensen lid worden van een groepering.

Potentiële sekte leden worden juist over de streep getrokken door te kijken en te praten me leden. Sekte leden op wervingspad zullen je namelijk altijd met liefde en warmte vertellen hoe geweldig het is wat ze doen binnen de order. Ze zullen je als en een warm bad ontvangen, om te vertellen hoe dit alles doorwerkt, ook in hun dagelijks leven. Niet doen dus, dat praten. Nooit op deze wijze gaan onderzoeken dus. Gaan we nu snappen waar het bij Hunting zelf is misgegaan?

Kijken naar groeperingen en ordes is prima, onderzoek is nog beter, maar niet op de Hunting wijze. Onderzoek bijvoorbeeld op het internet of er iets over de groepering wordt geschreven door niet leden. Kijk of er kritische noten zijn te vinden. Zoek ook uit of de orde een vereniging of stichtingsvorm kent. Dit is belangrijk voor u om te weten, want u wilt wel inspraak en inzicht in wat er met uw centjes gebeurt. Op de website van een groepring met een sekteachtige structuur, zal je geen eerlijke informatie vinden en bij leden al even min objectiviteit. Ogen open houden dus, als u zich op het spirituele pad begeeft!

En natuurlijk Elodie, hier is MagieBlogger het helemaal met je eens; "Vraag altijd aan jezelf bij het toetreden tot welke orde of groepering dan ook: “Wat is voor jou de toegevoegde waarde om deel uit te maken van zo’n groep? Zijn de kosten redelijk? En bij twijfel; niet kopen.”

Wij zouden hier aan toe willen voegen en als men uit een groepering of orde stapt en werkelijk vrij bent en je besluit om een artikel te schrijven over geestelijke misbruik, steek dan ook eens de hand en eigen boezem, en schrijf waar het echt over gaat, dan ben je een mooi en open mens en vrij mens. Daarmee zijn mensen die op de drempel van bevrijding staan immers ook erg geholpen